Things that make me go uhmm

Araw-araw may mga uhmmm moments tayo. Uhmm kasi masarap at uhmm kasi enjoy ka. At sabi ko nga lahat tayo meron nun.

ilan dito ay...


1. Luto ni mother

Hindi sa pagmamayabang, kahit sino, pag natikman ang luto ng nanay ko ay mapapa-uhmm sa sarap. Although pag minsan, katulad din ng ibang mga batikang mga chef 'pag tinoyo, totoyoin din ang luto. pero sa pangkalahatan, the best ang luto ni mother!


2. Massage after a stressful and tiring day

Hindi lang uhmmm, pati ahhhh at ohhh pa siguro. As long as magaling ang magmamasahe.


3. Ice cold softdrinks o kaya naman iced tea

Kapag ang kainan ay may panulak na tulad ng softdrinks o kaya iced tea, feeling ko palaging fiesta. Iba yung dating. Parang nagiging espesyal ang lutuin kahit na tuyo lang at kanin.


4. Shower

Kahit de-tabo pa ang pag-ligo uhmm sa sarap pa din para mawala ang mga malagkit na pakiramdam sa balat at ma-refresh ang katawan... uhmmm din sa amoy. Mas nakaka-uhmm sa akin ang malamig na tubig kesa sa maligamgam. Eww yun!


5. Pabango

gusto ko ng mga fruity, flowery (pwera yung rose) na scents. Nakakagutom. Saka nakakapagpalingon at sasabihin sa iyo na... Gee you(r hair) smell(s) terrific!


6. Ice cream

Malamig o mainit, basta ice cream sa akin ay bumebenta. Kahit nga ine-LBM na basta ice cream papatusin ko pa din.


7. Masarap na yakap

masarap nga eh. di ka pa ba mapapa-uhmmm nun?


8. malinis na hangin

naks! polluted na kasi ang paligid. kahit pa akala natin ay malinis yung sinisinghot natin, di natin alam toxic na pala. Mapapauhmmm ka pag napunta ka sa lugar na di uso ang mga de-motor na sasakyan at di-uso ang mga plastic at kung-anu-ano pang pollutants ma-pwera sa amoy putok, mabahong hininga, at amoy lupa... teka... dun na lang pala ako sa lungson... joke!


9. Comfortable sleep

zzzZZZzzzzzz uhmmmm zzzZZZZZzzzzz



10. good news

basta good news (madalas kasi ayokong ipahalatang sobrang natutuwa ako) kaya uhmmm na lang sabay ngisi... :P

Chubby ka

Ilang taon pa lang naman ang nakakalipas... matagal na din pala...nagkamali ako. Matagal na pala akong chubby. Okay Mataba na nga kung mataba.

Siguro, simula noong nabuo ang kletmakulet.com na ito, nagsisimula na ding mamuo ang mga baby fats ko sa iba't ibang parte ng katawan ko. Binabalewala ko pa nga dahil sabi ko, madali lang akong pumayat. Garsh! I'm wrong.


Masaya naman ako kahit mataba. (Char!) Totoo! (Stir!). Masaya dahil masarap kumain pero malungkot pag di kumakasya ang mga damit lalo pa at ilang araw ko pa lang nabibili.

Although maluwag pa naman ang mga PLUS SIZE na damit sa SM, alanganing XL na din ang katawan ko dahil napasobra yata ang pagbibigay biyaya ni Lord sa wetpax ko. Minsan nga gusto ko nang magtatag ng foundation para ipamahagi ang sobrang biyayang ito sa mga hindi pinalad (mga walang korte ang pwet).

E para saan nanaman ba ang nginangawa-ngawa kong ito tungkol sa katabaan? Wel, nalait lang naman ako (AGAIN!)

Sinabi kasi sa akin ng pinsan ko na magpunta sa mananahi ng gown niya na magpasukat at hahanapan ako ng ready-made nang gown. So, I went to this Edith na mananahi and sinabi ko nga na ako yung cousin nung nagpatahi sa kanila. Biglang bumungad sa akin ang "tama nga siya sobrang liit mo nga!" (Take note, with exclamation point yan) Mula yan sa isang mukhang tambay lang naman na akala mo eh seksi pero mas mukhang inahin pa kesa sa akin.

Okay, nandoon na ako, "it's just a joke" sanay na nga ako, at mas madalas pinangungunahan ko na ang mga panlalait na yan, ako na mismo ang lalait sa katabaan ko. Kahit hindi pa naman ako kasing laki ni Sam Milby sa "My Big Love." Pero naman, kung rumatatat na akala mo ay hindi ako customer nila. Buti sana kung close kami.

Hindi naman ako galit, masama lang ng konti ang loob. I went there to for them to get my measurement, tapos lalaitin lang ako. At ito pa, they're forcing me to have my own gown at kesyo ubos na ang tela o hindi kakasya ang tela sa akin. WTF! Mabuti na lang at naka-uniform ako at naka-ID, may dahilan ako para hindi sila patulan.

Second time na nila akong ginanun. Sa susunod, di ko na papalampasin pa ang ganun. Lintik lang ang walang ganti. Kainin ko pa sila! wehehehe joke lang!

Manlait na kung manlalait, ilagay lang sa tama... kumbaga, lokohin na nila ang lasing, wag lang ang gutom! Toingks!

Pahabol

Oh yeah! Bago pa mawala sa sinehan si Papa Jacob at si Papa Edward, hinabol ko na sila sa LFS (Last Full Show) ngayon. At eto, as usual, mesmerized nanaman ako sa kwento.



Garsh, they don't fail na ma-hypnotize ako.... wehehehe joke lang.

Mula Twilight na napanood ko lang yata (di ko na kasi matandaan) sa laptop ko hanggang ngayon sa Eclipse, parang may sumasanib sa akin after the movie. May sakit na kaya ako? Doc!!! Help!!!

Echos lang. Nagandahan lang talaga ako sa palabas. Na kahit gutom na gutom na ako at pagod at broke, talagang isinet-aside ko ang lahat para lang makapanood. Tsk tsk... malala na ito.

I'm sure, di ako nag-iisa. Malamang yung iba dyan, bumubula-bula pa ang bibig hahahaha. Anyway, di nasayang ang pera ko. At least din, yung Toy Story lang ang pinlano kong panoodin na di natupad.

Basta. Yun na!

I survived

Well, hindi naman ako nasangkot sa isang aksidente o kaya naman ay matindi ang pinagdaanan pero yung mga simpleng pangyayari na akala ko ay di ko magagawa, pero nagawa ko, ay masasabi ko pa rin na "I survived!"


Maipagmamalaki ko na nakauwi akong mag-isa.

Nakakatawa di ba? Napakatanda ko na tapos ngayon pa lang ako natutong umuwi mag-isa.

Segway muna ng kwento...Sa totoo lang, may pagkadependent ako at ngayon pa lang ako natututong tumayo sa sarili kong mga paa. Ngayon ko pa lang na-eenjoy ang paligid at nalalaman ang mga iba't ibang lugar dito sa amin at pati na din sa ibang dako ng Pilipinas.

Epekto ito nang "medyo" strict at over-protective na magulang at kapatid. Pero salamat na din, at least hindi naman ako napariwara o kung ano pa man.

Balik tayo sa pag-uwi ko ng mag-isa. Dahil nasanay ako na may kasabay sa pagpunta sa PUP Sta. Mesa, hindi ko tinatandaan kung saan sasakay at paano ako makakauwi sa amin.

Na-test ako ng pagkakataon. Yung kasama ko ay umuwi ng maaga dahil wala na daw silang klase. Nung una, nagiisip ako kung magpapasundo ba ako sa boyfriend ko o kakayanin ko itong mag-isa. I must admit medyo sumama ang loob ko sa kasabay ko pero inisip ko din, kailangan ko din ito para matuto.

Nagdecide akona kakayanin kong umuwi mag-isa. Sa awa ni Lord, buo naman akong nakauwi mula Manila hanggang Lucena (Quezon Province.) Ginutom nga lang ako.

Nakasakay ako ng LRT nang hindi nawawala. Alam ko madaming mga bihasa na sa Manila na di pa kaya ang sumakay sa tren. Aminin!


Still surviving
Nagsurvive ako sa pag-aaral mag-isa. Maipagmamalaki ko na I did it on my own. Yabang no?!

Dito sa pag-aaral, dito ako bihasa na maging independent. Challenge kasi sa akin na makapagtapos nang walang hinihinging tulong kahit kanino. Maipagmamalaki ko din na sa isang parte ng pag-aaral ko (hanggang ngayon) ay ako na ang nagpapaaral sa sarili ko.


Pinipilit ko ding mag-survive online. Alam kong medyo nagpapabaya ako sa mga ginagawa ko, although pang-past time ko lang naman ito pero sayang din kasi yung nasimulan ko na. Sana lang di mawala.

Nagsurvive na din ako sa mga usapang puso, kaluluwa at pisikal na aspeto. Yung intelektwal, sige isama na din natin yan kahit na medyo alam kong wala na akong isusurvive dahil hindi naman ako ganun kagaling.

Pero syempre, kahit naman sabihin ko na mag-isa kong ginagawa ang mga ito, salamat pa din sa mga direkta o di man direktang nakatulong sa akin. (Drama music please) I will not be me now without you (bwuhuhuhu...char!)


Basta masaya ako na nakauwi ako nang mag-isa. Isa pa nga direk!

Bakit may salitang "busy"

Sino kaya ang taong naka-imbento ng salitang busy? Gusto ko siyang makilala (kung buhay pa man siya, pero kung patay na ... pwedeng hindi na din. Takot ko lang kumausap sa multo no!)


Magtatanong ako sa kanya kung bakit niya naisip itong salitang ito. Bentang benta sa mga bisi-bisihang mga nilalang sa ibabaw ng lupa at pati ako ay nabentahan ('wiset!)

Di pa man natatapos ang isang trabaho eh may kasunod na. Wala na akong social life (char!)

Sa susunod... gusto ko naman alamin kung sino ang naka-imbento ng salitang "broke"...