Impassive

I was about to call myself na parang stoic kaso di ko naman lubos na alam kung ano ba talaga ang pagiging stoic. Baka mapahiya lang ako. Kaya eto, impassive na lang, para mas safe na gamitin.



Medyo naging vocal ako sa totoong status ko by the end of 2010. Although hindi naman direkta kong sinasabi pero I was able to use this blog to express how I really feel. Masyadong naging intense yung feeling na sa sobrang intense biglang parang wala na akong nafifeel parang may ketong lang pero emotionally, absent yung feelings.

Medyo nagugustuhan ko ito dahil kahit dapat badtrip na badtrip na ako, parang wala lang. alam kong dapat magalit ako pero parang numb yung sarili ko para makaramdam ng ganun. Naisip ko, "hala! kasunod na nito nasa mental na ako!"

Medyo nakakatakot din kasi hindi ko alam kung anong kakahinatnan nito. Baka biglang dormant volcano lang tapos after 100 years biglang BOOM! Sabog! Tapos lahat ng nasa paligig ko patay na (parang mamamatay tao bigla).

Eto nga, alam ko dapat in-love na in-love na ang Klet, although nakakapag-express naman ng feelings pero hindi mo talaga mahahanap sa limbic system ko lalo na sa hypothalamus yung feeling (wapak ang terms!) Kahit dapat magalit, di naman magalit galit. May happiness, fear, pain excited, etc.. pero wla. pati panlasa wala. Kaya naman bonggang bongga din ang pagbabawas ko ng timbang. Love it!

Okay naman ako. Wala naman akong sakit (siguro sa utak meron) at nakakausap naman ako ng matino (paminsan-minsan).

E ikaw? How do you feel today?