Things that make me go uhmm

Araw-araw may mga uhmmm moments tayo. Uhmm kasi masarap at uhmm kasi enjoy ka. At sabi ko nga lahat tayo meron nun.

ilan dito ay...


1. Luto ni mother

Hindi sa pagmamayabang, kahit sino, pag natikman ang luto ng nanay ko ay mapapa-uhmm sa sarap. Although pag minsan, katulad din ng ibang mga batikang mga chef 'pag tinoyo, totoyoin din ang luto. pero sa pangkalahatan, the best ang luto ni mother!


2. Massage after a stressful and tiring day

Hindi lang uhmmm, pati ahhhh at ohhh pa siguro. As long as magaling ang magmamasahe.


3. Ice cold softdrinks o kaya naman iced tea

Kapag ang kainan ay may panulak na tulad ng softdrinks o kaya iced tea, feeling ko palaging fiesta. Iba yung dating. Parang nagiging espesyal ang lutuin kahit na tuyo lang at kanin.


4. Shower

Kahit de-tabo pa ang pag-ligo uhmm sa sarap pa din para mawala ang mga malagkit na pakiramdam sa balat at ma-refresh ang katawan... uhmmm din sa amoy. Mas nakaka-uhmm sa akin ang malamig na tubig kesa sa maligamgam. Eww yun!


5. Pabango

gusto ko ng mga fruity, flowery (pwera yung rose) na scents. Nakakagutom. Saka nakakapagpalingon at sasabihin sa iyo na... Gee you(r hair) smell(s) terrific!


6. Ice cream

Malamig o mainit, basta ice cream sa akin ay bumebenta. Kahit nga ine-LBM na basta ice cream papatusin ko pa din.


7. Masarap na yakap

masarap nga eh. di ka pa ba mapapa-uhmmm nun?


8. malinis na hangin

naks! polluted na kasi ang paligid. kahit pa akala natin ay malinis yung sinisinghot natin, di natin alam toxic na pala. Mapapauhmmm ka pag napunta ka sa lugar na di uso ang mga de-motor na sasakyan at di-uso ang mga plastic at kung-anu-ano pang pollutants ma-pwera sa amoy putok, mabahong hininga, at amoy lupa... teka... dun na lang pala ako sa lungson... joke!


9. Comfortable sleep

zzzZZZzzzzzz uhmmmm zzzZZZZZzzzzz



10. good news

basta good news (madalas kasi ayokong ipahalatang sobrang natutuwa ako) kaya uhmmm na lang sabay ngisi... :P

Chubby ka

Ilang taon pa lang naman ang nakakalipas... matagal na din pala...nagkamali ako. Matagal na pala akong chubby. Okay Mataba na nga kung mataba.

Siguro, simula noong nabuo ang kletmakulet.com na ito, nagsisimula na ding mamuo ang mga baby fats ko sa iba't ibang parte ng katawan ko. Binabalewala ko pa nga dahil sabi ko, madali lang akong pumayat. Garsh! I'm wrong.


Masaya naman ako kahit mataba. (Char!) Totoo! (Stir!). Masaya dahil masarap kumain pero malungkot pag di kumakasya ang mga damit lalo pa at ilang araw ko pa lang nabibili.

Although maluwag pa naman ang mga PLUS SIZE na damit sa SM, alanganing XL na din ang katawan ko dahil napasobra yata ang pagbibigay biyaya ni Lord sa wetpax ko. Minsan nga gusto ko nang magtatag ng foundation para ipamahagi ang sobrang biyayang ito sa mga hindi pinalad (mga walang korte ang pwet).

E para saan nanaman ba ang nginangawa-ngawa kong ito tungkol sa katabaan? Wel, nalait lang naman ako (AGAIN!)

Sinabi kasi sa akin ng pinsan ko na magpunta sa mananahi ng gown niya na magpasukat at hahanapan ako ng ready-made nang gown. So, I went to this Edith na mananahi and sinabi ko nga na ako yung cousin nung nagpatahi sa kanila. Biglang bumungad sa akin ang "tama nga siya sobrang liit mo nga!" (Take note, with exclamation point yan) Mula yan sa isang mukhang tambay lang naman na akala mo eh seksi pero mas mukhang inahin pa kesa sa akin.

Okay, nandoon na ako, "it's just a joke" sanay na nga ako, at mas madalas pinangungunahan ko na ang mga panlalait na yan, ako na mismo ang lalait sa katabaan ko. Kahit hindi pa naman ako kasing laki ni Sam Milby sa "My Big Love." Pero naman, kung rumatatat na akala mo ay hindi ako customer nila. Buti sana kung close kami.

Hindi naman ako galit, masama lang ng konti ang loob. I went there to for them to get my measurement, tapos lalaitin lang ako. At ito pa, they're forcing me to have my own gown at kesyo ubos na ang tela o hindi kakasya ang tela sa akin. WTF! Mabuti na lang at naka-uniform ako at naka-ID, may dahilan ako para hindi sila patulan.

Second time na nila akong ginanun. Sa susunod, di ko na papalampasin pa ang ganun. Lintik lang ang walang ganti. Kainin ko pa sila! wehehehe joke lang!

Manlait na kung manlalait, ilagay lang sa tama... kumbaga, lokohin na nila ang lasing, wag lang ang gutom! Toingks!

Pahabol

Oh yeah! Bago pa mawala sa sinehan si Papa Jacob at si Papa Edward, hinabol ko na sila sa LFS (Last Full Show) ngayon. At eto, as usual, mesmerized nanaman ako sa kwento.



Garsh, they don't fail na ma-hypnotize ako.... wehehehe joke lang.

Mula Twilight na napanood ko lang yata (di ko na kasi matandaan) sa laptop ko hanggang ngayon sa Eclipse, parang may sumasanib sa akin after the movie. May sakit na kaya ako? Doc!!! Help!!!

Echos lang. Nagandahan lang talaga ako sa palabas. Na kahit gutom na gutom na ako at pagod at broke, talagang isinet-aside ko ang lahat para lang makapanood. Tsk tsk... malala na ito.

I'm sure, di ako nag-iisa. Malamang yung iba dyan, bumubula-bula pa ang bibig hahahaha. Anyway, di nasayang ang pera ko. At least din, yung Toy Story lang ang pinlano kong panoodin na di natupad.

Basta. Yun na!

I survived

Well, hindi naman ako nasangkot sa isang aksidente o kaya naman ay matindi ang pinagdaanan pero yung mga simpleng pangyayari na akala ko ay di ko magagawa, pero nagawa ko, ay masasabi ko pa rin na "I survived!"


Maipagmamalaki ko na nakauwi akong mag-isa.

Nakakatawa di ba? Napakatanda ko na tapos ngayon pa lang ako natutong umuwi mag-isa.

Segway muna ng kwento...Sa totoo lang, may pagkadependent ako at ngayon pa lang ako natututong tumayo sa sarili kong mga paa. Ngayon ko pa lang na-eenjoy ang paligid at nalalaman ang mga iba't ibang lugar dito sa amin at pati na din sa ibang dako ng Pilipinas.

Epekto ito nang "medyo" strict at over-protective na magulang at kapatid. Pero salamat na din, at least hindi naman ako napariwara o kung ano pa man.

Balik tayo sa pag-uwi ko ng mag-isa. Dahil nasanay ako na may kasabay sa pagpunta sa PUP Sta. Mesa, hindi ko tinatandaan kung saan sasakay at paano ako makakauwi sa amin.

Na-test ako ng pagkakataon. Yung kasama ko ay umuwi ng maaga dahil wala na daw silang klase. Nung una, nagiisip ako kung magpapasundo ba ako sa boyfriend ko o kakayanin ko itong mag-isa. I must admit medyo sumama ang loob ko sa kasabay ko pero inisip ko din, kailangan ko din ito para matuto.

Nagdecide akona kakayanin kong umuwi mag-isa. Sa awa ni Lord, buo naman akong nakauwi mula Manila hanggang Lucena (Quezon Province.) Ginutom nga lang ako.

Nakasakay ako ng LRT nang hindi nawawala. Alam ko madaming mga bihasa na sa Manila na di pa kaya ang sumakay sa tren. Aminin!


Still surviving
Nagsurvive ako sa pag-aaral mag-isa. Maipagmamalaki ko na I did it on my own. Yabang no?!

Dito sa pag-aaral, dito ako bihasa na maging independent. Challenge kasi sa akin na makapagtapos nang walang hinihinging tulong kahit kanino. Maipagmamalaki ko din na sa isang parte ng pag-aaral ko (hanggang ngayon) ay ako na ang nagpapaaral sa sarili ko.


Pinipilit ko ding mag-survive online. Alam kong medyo nagpapabaya ako sa mga ginagawa ko, although pang-past time ko lang naman ito pero sayang din kasi yung nasimulan ko na. Sana lang di mawala.

Nagsurvive na din ako sa mga usapang puso, kaluluwa at pisikal na aspeto. Yung intelektwal, sige isama na din natin yan kahit na medyo alam kong wala na akong isusurvive dahil hindi naman ako ganun kagaling.

Pero syempre, kahit naman sabihin ko na mag-isa kong ginagawa ang mga ito, salamat pa din sa mga direkta o di man direktang nakatulong sa akin. (Drama music please) I will not be me now without you (bwuhuhuhu...char!)


Basta masaya ako na nakauwi ako nang mag-isa. Isa pa nga direk!

Bakit may salitang "busy"

Sino kaya ang taong naka-imbento ng salitang busy? Gusto ko siyang makilala (kung buhay pa man siya, pero kung patay na ... pwedeng hindi na din. Takot ko lang kumausap sa multo no!)


Magtatanong ako sa kanya kung bakit niya naisip itong salitang ito. Bentang benta sa mga bisi-bisihang mga nilalang sa ibabaw ng lupa at pati ako ay nabentahan ('wiset!)

Di pa man natatapos ang isang trabaho eh may kasunod na. Wala na akong social life (char!)

Sa susunod... gusto ko naman alamin kung sino ang naka-imbento ng salitang "broke"...

Sabug-sabog

Antagal kong nawala sa blogosperyo at antagal ko ding nag-iisip ng mga ipopost pero sabug-sabog ang isip ko.

Idagdag na rin yung katamaran na mag-isip at mag-open ng computer at mag-internet. Sabog na nga, tamad pa.


Pwede na ring i-dahilan ko ang busy-busyhan mode ko.

Ay! mabagal din ang internet at nagkanda-leche-leche ang isang website ko dahil sa mga bwisit na malware na yan. Salamat kay Bossing atnaayos na ang lahat. Di maaayos yun kung di dahil sa kanya. Tenchu!

Ayun lang. May mai-blog lang wehehehehe.

Kid's Sex Education

Is it a GO or a NO?

Minsan ang mga salitang kumplikado ay nakakapagpahirap din sa buhay ng tao. Tulad na lang mga "Sex Education" na isinusulong ngayon ni health ealth secretary Esperanza Cabral.


Kung tutuusin hindi naman porke sinabing sex ay tungkol na sa pakikipag-sex mismo ang tinutukoy kung hindi maaaring ito ay tumutukoy sa kasarian, orientation, o kaya naman may kinalaman lang sa parte ng katawan ng tao.

Hindi sa pumapayag ako na simulan ang sex education sa mga napakamurang edad lalo na yung mga nasa kinder kung hindi ilagay lang sa tama ang lahat.

Kanina sa napanood ko sa ABS-CBN, sinabi ni Cabral na ang bata na edad tatlo pataas ay nag-eexplore na ng sarili kaya dapat maaga pa lang matutunan na nila ang mga bagay-bagay tungkol dito. I beg to disagree, nasa exploratory phase nga sila ngunit hindi pa sila nasa tamang gulang upang maintindihan ang kanilang ginagawa at m\ituturo sa kanila.

Although, di ako "fan" ni Sigmund Freud, naniniwala ako na sa "Phallic Stage" na sinasabi niya na kung saan ang mga batang edad anim ay nag-eexplore na nga sa mga iba't ibang parte ng katawan nila pero ang libido ay hindi pa present sa kanila. Kumbaga, natural sa lahat na mahawakan ang kanilang maseselang bahagi nang walang halong malisya o kaalaman sa kung ano ba ang ginagawa nila.

Sa isang banda, maganda rin naman na maimulat ang mga bata sa tamang "termino" na gagamitin sa bawat parte ng kanilang katawan. Naalala ko ang isang joke noon:

Teacher: Okay class, bukas magdala kayo ng flower.
Class: Yes teacher!
(Kinabukasan)
Teacher: O Nena, nasan ang flower mo? Di ba ang sabi ko magdala kayo ng flower?
Nena: Teacher meron po akong dalang flower. Eto po o! (Sabay taas ng palda at itinuro ang kanyang pekpek)

Itinuro pala sa kanya ng kanyang mommy na ang tawag dun ay flower.

Nakakatawa pero nakakabahala din di ba? Dahil sa iniiwasan ng mga magulang na mamulat ng maaga sa katotohanan ang kanilang mga anak ay ipinapalit ang ibang salita.

Bukod sa flower ay bird, egg, at ang pagkabuo ay dahil lang sa kiss o galing sa kawayan at kung anu-ano pang kwento para maligaw ang mga bata sa tamang kaalaman.

Ayaw kasi ng mga magulang na ang kanilang mga anak ay magaya kay Maya ng "Bata... Bata... Paano Ka Ginawa?" na kung saan ay mulat na siya sa katotohanan at naiintindihan niya kung ano ba talaga ang nangyayari sa kanyang paligid. Hindi siya lumaking mang-mang.

Ang Sex education nga ba ay nararapat? Oo, sa tamang paraan, sa tamang panahon at sa tamang edad. Kailangan ng mabusising pag-aaral at paghahanda. Hindi ito kasing dali ng ABCD o ng 123 na maituturo na lang basta sa kabataan.

Halik pa nga lang sa pisngi naghahagikgikan na. Cartoon animation pa nga lang na ipinapanood sa mga college students ay iba na ang epekto at reaksyon, sa bata pa kaya?

Mapanganib pero may pangangailangan.

Trip to Tagaytay 2010

After going to Puerto Galera and got back my tan, we went to Tagaytay to renew our connection with the Great Architect of the Universe.


At first I was hesitant to join the trip because I will be riding with people whom I am not comfortable with plus plus plus I will also stay with them for two nights. Furthermore (naks furthermore), I am not yet ready for the activity.

It was a long ride going up and down the road on the side of Banahaw and Makiling. As usual, I didn't fell asleep. I just entertain myself with the old concerts of old artists--Sheryl Crow, Cyndi Lauper etc. being flashed on the screen.

Alas! After almost four (4) hours of seating, we're able to set our feet on the soils of Tagaytay.

As usual, were like kids running in a harum-scarum manner. Picture... picture...picture.

After settling down, we were oriented and started the activity (we had our lunch before having our orientation.)

We were told that it will be doing the said activity in silence. Although many of us were not able to resist to talk a bit, at least we tried.

We had our crying time (as I may call it but I held my tears back. This is not yet my time to shine. I just watched everybody hugging and crying. I had my time last year.

It was a different experience. I was able to meet new people with wonderful personalities.

Rain pours on the second day. It was a blessing. It rains until we set our feet back to where we are. It was a nice experience.

Trip to Puerto Galera

Nakawala nanaman ako sa hawla at napadpad ako sa Puerto Galera.

Halu-halo ang experience dahil may masaya, kakaiba, nakakapagod, nakakagutom, nakakaubos ng pera, nakakainis, nakakapuyat, nakakasuka at kung anu-ano pang pakiramdam at karanasan ang nagsama-sama at nagsabay-sabay.

DAY 1
Ang mga Activities na naranasan ko dito ay ang trekking na suuuuuuper nakakapagod at halos malagutan ako ng katinuan dahil sa hirap ng pag-akyat at nadisappoint sa inaasam namin na Aninuan Falls. I do understand, may El Niño but we were not informed that the volume of water falling is not as what they've shown on their sample pictures. Talagang umasa kami na ma-eentertain at mag-eenjoy sa makikita. Kokonti lang ang bumabagsak na tubig. When a friend saw our pictures akala nya kanal lang yung falls.

Medyo bumawi naman ng konti sa amin ang activity na ito as we were able to have our pictures as the sun set. Ang gandang tingnan ng araw sa tuktok ng inakyat namin (siguro burol na mataas yun pinuntahan namin o halos bundok na din.) Our first day was very tiring.

DAY 2
Second day, nag-snorkeling kami. Even without the aid of the boat na-enjoy ko ang aking pakikisalamuha sa mga isa na iba't iba ang kulay, laki, taba, at itsura. May starfish na kulay blue violet, corals na red at violet, malamig na tubig sa ilalim at mainit sa ibabaw, malinaw na tubig at marami pang iba.

After snorkeling, may bumabahang food kaso kinulang kami sa water.

Nag-stop over din kami sa isa pang isla at nagpicture taking with our costumes on., May pirates, hawaiian/tahitian, at kung anu-ano pa. Ang gulu-gulo namin habang kanya kanya kami ng kuhaan ng pictures. Iniisip ko ang itsura ko dun sa hawaiian dress na yun, kung kita ba ang katabaan ko o ano.

Hindi na kami sumama sa rock climbing at sa underwater picture taking pati fish feeding dahil di rin naman namin alam ng ka-grupo ko kung saan at kelan yun nangyari.

Midnight of second day was fun, may group presentation kami. pinagpalit namin ng role ang lalake at babae. Dinamitan namin ng male pirates ang mga babae at ang lalake naman ay hawaiian dress at lady dress with matching make up. It was fun! Aundience impact pa lang panalo na kami. Kami nga pala ang champion sa group presentation. Php 3,000 is divided to each and everyone so may tig-150 kami bawat isa.


DAY 3
Last day namin ay medyo naispend namin sa pamimili but before that, mga 6 a.m. pa alng ay nagbabad na kami ng kasama ko sa dagat while a lot of fish were playing around us. Nakakatuwa dahil nakikita ko sila sa tabi ng paa ko and I even call one little fish at OTEP dahil mukha siyang NEMO pero iba ang kulay (black with rainbow stripes) umiikot-ikot sya sa akin at di natatakot na hulihin ko sya.

Naubos yata ang pera ko sa pakikipagtawaran. kahit pa-sampu-sampu at tatlo isang daang souvenirs ay halos libo din ang total.

Mabilis ang byahe pauwi gamit ang malaking bangkang may katig. Natagalan lang kami sa paghihintay ng bus at sa kabagalan nitong umandar.


-----
Sa aming tour guides (Barcode Team), I know its a bit frustrating dahil magulo ang group namin and magulo din ang plans ninyo. We were entertained a bit pero we do hope that next time, be ready with big groups. Siguro hindi pa kayo sanay sa 150 persons. Umasa kami sa magandang service most especially sa food pero marami ang kinulang at yung iba ay di pa kagandahan ang lasa at amoy. But thank you pa din. If ever I will be back, I'll still try your service dahil based naman sa mga reviews ng small groups na nagbakasyon sa Galera with you ay positive naman and result. Thanks again!

Patikim

May kung ano na bumubuhay sa aking tamemeng pagkatao. Hinahalukay ang aking isipan at pinaparanas ang pait, tamis, asim, alat, at linamnam ng buhay. Ang matindi pa ay ang di mapaknit na lasa ng bawat salita na patuloy na naglalaro sa isipan.


Ang "Patikim" ni Makoy ay isang di malilimutang paglasap sa kanyang pagkatao. Masarap, malinamnam at halu-halo ang lasa.

Mula sa pagtikim ay patuloy na nagnanais na makaisa pa.

--------------------

Ito ang mga naglalarong mga salita sa aking isip nung natanggap at nabasa ko ang "Patikim" ni Mark Angeles. Isang blogero at manunulat.

Nalimutan ko nang i-post sa blog ko ito dahil sa kawalan ng oras pero nai-type ko sa cellphone ko at sa wakas, nailagay ko na din sa site.

Para sa kaalaman ng lahat, ang "Patikim" ay isang libro ng mga tula ni Mark Angeles. Matagal bago nailimbag ngunit sulit naman nang natapos. Sa mga nais na makakuha ng kopya mag-email lang sa akosimakoy@gmail.com o i-message ako, ako mismo ang tutulong na mapasakamay nyo ang libro. (Murang mura lang)




Nagkita na kami ni Makoy. Salamat at napaunlakan ang aming pag-imbita. Sana sa susunod maka-toma din kita (bahala na) Hanggang sa muling pagkikita. Patikim ka naman!