Limot

Ano ba yan?! Kung kailan may panahon, saka naman nawawala sa isip ko ang dapat kong i-post.

Andaaaaami dami kong idea pero pag0nline ko, limot na.

Hirap nang gumaganda, nakakalim0t lim0t na. He3

Reunited

It's nice to be reunited with my cousins although yung iba ay nasa tapat lang naman talaga ng bahay namin.


Yung isang pinsan ko ay umuwi from the US (siya lang mag-isa) and he didn't forget to visit us kahit na sandali lang.

First day...
Saktong 6pm dumating siya at kakauwi ko lang din. Beso + hug and isang mainit na kumustahan.

My tito offered his place to have some "toma" portion with a live cast (kala mo tv) sa US. May videoke pa. Although di naman ako tomadora, naki-join na din ako dahil namiss ko nga din siya at ang pakikibonding sa mga pinsan ko.

May nadiskubre pa ako. Masarap palang paghaluin ang Red Horse at Cola... Para sa di mahilig sa beer na tulad ko, isang magandang paraan para mawala yung sagwa ng lasa ay ang pagdadagdag ng cola. Di namin napatumba ang isang case na puro 500ml na pulang kabayo. Mahina!


2nd day (ngayon lang)
Kating-kati na ako umuwi. Kung pwede nga lang na mag-leave na ako, ginawa ko na. Saktong 5pm ay bitbit ko na ang bag ko pauwi. Kinulit ko na din ang kapatid ko to go home para sunduin ang iba pa para sa "dinner" galore namin.

We went to Silangang Nayon (Pagbilao). Medyo ginabi na nga lang. Maganda pa din naman kaso lang we were not able to enjoy the beauty of the place kasi nga madilim na pero ang ganda ng effect ng full moon sa dagat. Mainit lang ng konti ang hangin.

Burp!
Sobrang busog talaga! Nido soup, talong hot pot, yang chow rice, shrimp, chop suey, sizzling squid, chicken in lemon sauce, grilled pork chop, drinks and more... may naiuwi pa kami sa sobrang dami ng ulam.

Sana maulit muli... This weekend naman, I will be reunited with my cousins sa mother side naman. and yung pinsan ko sa tapat ay sasama din. Nueva Ecija, here I come!

And i'm back (again)

Nawawala na nga sa sistema ko ang Internet (weh?! di halata!)


Kung dati, nanginginig na ako after ng ilang minutong pagkakalayo ng mga kamay ko sa keyboard at ng mga mata ko sa monitor. Pero ngayon, parang kailangan ko pang pilitin ang sarili ko na mag-online at mag-post, maki-FB, FS, Multiply etcetera etcetera.

Siguro nga epekto ng pag...tanda? waaaaa I can't accept that! Okay, tamad lang talaga ako. Sige dahilan ng katabaan na lang. Yun matatanggap ko pa. Taba = Katamaran. PWEDE!

Sige. Yun lang. At least nakapag-post ulit ako. Babush!

Pagkakainet!

Grabe namang panahon ito. Kung uulan...sobrang lakas. Halos anurin na ang lahat ng bahay. Kung uminit naman, tuyot na tuyot na parang gustong sipsipin ng haring araw ang lahat ng natitirang katas sa balat ng lupa.


Its getting hot in here...so take off all your clothes!

Oo halos mag-hubo't hubad na ko (Joke!) Pero sa totoo lang malapit na ko matulog ng walang saplot.

Di naman kasi kami mayaman na kayang pagkagastusan ang aircon at ang gastos sa kuyente. Di rin naman magagamit yun dahil sa pesteng brownout.



Are you in heat? ...

Parangansama yatang basahin... Hmmm init na init ka na ano? Anong gagawin pag naiinitan?

Tips para mabawasan ang init sa magdamag (naks!):

(1) Maligo bago matulog. Wag lang matutulog ng basa ang buhok. Hindi dahil sa lalabo ang mata nyo dahil sabi ng doctor dun sa TV wala daw kuneksyon yun. Baka lang mabasa ang unan. Babaho.

(2) Uminom ng malamig na tubig. Nakaka-refresh. Nakakawiwi nga lang.

(3) Mag-handa ng pang-spray ng tubig (mas maganda kung malamig ang tubig.) I-spray sa buong katawan. Di na na iinitin, giginawin ka pa pag tinamaan ng hangin mula sa electric fan.

(4) Gusto nyo ng mala-aircon na lamig? Bumili ng yelo. Itapat sa electric fan. Instant aircon ka na.

(5) Buksan ang mga bintana. Iwasan nga lang na maglagay ng mahahalagang gamit malapit sa bintana dahil baka manakawan.

(6) Wag magsusuot ng maiinit na klase ng tela at damit. Naiinitan ka na nga tapos mag-sasatin ka pa o kaya naman naka-jogging pants o pajama with long sleeves na pantulog. Init kaya nun!

(7) Matulog sa hotel. Magastos nga lang. Pero may free breakfast ka naman!

(8) Bumili ng malaking industrial fan at itutok sa sarili. Ewan ko na lang kung di pa mawala ang init sa paligid.

(9) Mag-install ng exhaust fan. Hindi para higupin ang init mula sa kwarto mo, kundi para magpasok ng malamig na hangin mula sa labas.

Marami pang iba... ikaw naman ang mag-isip!

Sana makatulong ang mga naisip ko... may konting sense naman eh di ba? :P

Villar Stood us up!

Hindi siya kawalan pero may nakikita akong kapangitan.

Katulad ng mga nakaraang event sa television kung saan ang mga tumatakbong presidente ay iniinvite upang makiisa sa mga forum at debate, si Manny Villar ay hindi sumisipot at sa huling minuto magsasabi na hindi makakarating.


Sabi nga ng ilan na nandoon sa graduation day namin, sana man lang, di na lang siya nag-commit sa University kung di rin lang naman nya din sisiputin. May nakuha pa sanang speaker na may maibabahagi ang kanyang karanasan sa mga graduates kesa sa ipabasa sa kanyang inaanak ang kanyang mensahe.

Kung mangangampanya siya, e di mangampanya siya. Okay lang naman na di siya dumating, yun nga lang, naging dahilan ito ng pagkaantala ng graduation rites ng unibersidad.

Sabi nga ng nanay ko, Minus ilang libong boto din ang mawawala dahil sa ginawa nya. Sabi naman ng kapatid ko, ilang doble naman daw ang maipapalit ni Villar dahil sa kampanya. Kahit na, mali pa din yun.

Paano siyang kagigiliwan at gugustuhin ng mga tao kung sa mga simpleng okasyon na ito ay di man lang niya mabigyan ng panahon ang "scheduled" speech niya. Ano pa kung nasa pwesto na siya? Mahalaga sa kanya ang pansariling interest? Ang mas maraming boto kesa sa makapagbigay at makapag-inspire ng iba?

Lalong bumaba ang matagal nang mababang tingin ko sa kanya. Kumbaga sa bagsak na grado, lalo pang nangulelat dahil dito.

Sa kabilang banda, salamat na din, medyo umiksi ang oras ng commencement exercise namin dahil walang nangampanya, di rin ako nagtyagang makinig sa mga sasabihin niya, at nakita ko ang cute nyang inaanak hahahaha!

Finally!

After years of studying and thnking of where am i going to get money for my tuition fee, GRADUATE NA DIN AKO SA WAKAS!!!


Kanina, sa morning session (baccalaureate mass), halos maubos na ang mantika ko sa katawan dahil sa sobrang init more or less two hours yung ceremony. Nung hapon naman ay four hours (swerte at di inabot ng six hours.)

The school conferred 1,200+ graduates. Sobrang dami sa pangkaraniwan dito sa amin. At dahil madami, matagal ang program.

Heniway, pagkahaba-haba man daw ng linya ng gagraduate, matatapos din yun.

Finally, graduate na ako. Tapos na ang gastos (SANA NGA!) Tama na muna ang dagdag na aral

Guess who's back?

Syempre di nyo kilala no?

Parang gusto ko tuloy kantahin yung "Wwithout Me" ni Eminem:

Guess who's back, back again
Shady's back, tell a friend
Guess who's back, guess who's back
Guess who's back. guess who's back
Guess who's back, guess who's back, guess who's back

Yes, he's back... yes, he's back ... yes, he's back...

Siya pa din yun. Medyo naging mukha nga lang siyang wasted o dahil kailangan talagang ganun dahil baka matipuhan ng mga banyaga. Di naman sya wafu pero i swear parang Richard Gomez sa appeal.

Kinabog pa ang hair ko sa haba pero parang yung tubo ay tulad ng nasa ibabang buhok maihahalintulad (wehehehe ansagwa!)

Oo siya pa nga yun. Nakakatuwa na makita siya muli. Minus the kilig factor. Di ko naman siya naging crush pero nakatuwaan ko siyang pansinin. Sayang lang at di kami nagkakilala ng matagal (naks!)

Mukhang mabait pa din siyang tingnan (sa tingin lang ha!) Simpatiko.

Natuwa ako nung namansin siya at kinamayan ako (uuuyyy kinilig! aminin!)

Gusto ko ulit kumanta... wag na pala.. gusto ko lang hiramin yung linya sa kanta...some god things never last... trulalu yan. hayz (hayz daw oh!)

Ang apat na araw

Happy Easter po!

Sa loob ng apat na araw, eto ang mga nagawa ko...(parang pulitiko ah!)

Naglinis ng kwarto (pero di pa rin malinis hanggang ngayon.

Nagburn ng CD (garsh inabot ng apat na araw, isa lang na cd ang nasunog ko)

Inayos sa album ang mga tissue. Yung sobra nasa box at nakaayos na.

Inayos ko din ang mga chocolate wrappers.

Pinagsama-sama ang magkakaparehong basura... at itinabi.

Nag-facebook

Nanilip... ng mga blog, news site, entertainment site, facebook ng iba, friendster ng iba, site ng iba.

Nag-sound trip sa laptop dahil walang tugtog sa radyo.

Sinakitan ng tyan

Nagpataba

Lalong nagpataba

Masakit na ang tyan pero kain pa din ng kain

Ninamnam ang apat na araw na walang pasok

Natulog ng late na late

Gumising ng tanghaling-tanghali

Lumaklak ng ilang bote ng softdrinks sa isang buong araw

Nag-exercise ng konti... as in konting-konti

Nagpost ng Wall Photo

Nag-update ng isang post sa blog

Nag-isip

Nagbasa-basa

Tumikim-tikim

Pumikit at nagmulat

Nagpatulo ng laway sa unan (yaks!)

Nagdeposito sa cr (maraming beses sa isang araw...LBM)

Nagtago ng basura

Inayos ang mga libro

Bumili sa tindahan

Naligo (every other day... mabango pa din ako)

Nagbawas ng libag sa katawan

Nagsipilyo ba ako? hahahahaha

madami pa akong ginawa... di ko na lang maitutuloy kasi magdedeposito nanaman ako.... prrrooootttttt!

Sa Sahig Lang?!

Nagtatanong ako sa nanay ko habang nakamasid sa nangyayari sa aking harapan "sa hagdan ba yun?" at inulit ko pa ng ilang ulit, "sa hagdan ba yun?" "sa hagdan ba yun?" "sa hagdan ba yun?"


Makulit ba? Makulit ba? Di kasi ako sinasagot ng nanay ko pero mas napansin niya at ng lahat ang isang malakas at matinis na boses ng bata nung sinabi niya ang mga katagang "SA SAHIG LANG?!" At tumawa ang lahat.

Nasa sinehan po kami kanina at nanonood ng MISS YOU LIKE CRAZY nina John Lloyd at Bea. Medyo late na kami nanood dahil wala naman talaga akong balak, itong nanay ko lang ang makulit kaya sinamahan ko na. Ayaw kasing magpahuli sa latest na kwentuhan tungkol sa mga palabas sa sinehan.

Ang tinutukoy namin pareho ng bata ay yung love scene ni Lloydie at Bea na sa sobrang kasabikan ata sa s.e.x. ay di na nagawa pang pumunta sa bedroom at doon gumawa ng milagro sa may hagdan at natapos sa sahig sa second floor(?) Pareho kaming di makapaniwala. Ang dahilan ko, kasi may kasama sila sa bahay, si Mr. Shuli (di ko alam ang pangalan pero dun siya kilala sa pangalan na yun) bilang katiwala ng pinapagawang bahay ni John Lloyd. Alam ko pa nga sinilip sila ni Mr. Shuli nung nasa labas sila at nagaagawan ng alak. Tapos nakuha pa nilang maglampungan sa hagdan at sa sahig? Astig! (Uy! nagrarhyme hehehe)

Isa rin sa napansin ko na napansin na din ng iba, ang nipple ni John Lloyd na parang sa nagdadalagang bata, parang dapat yata ay nag-baby bra muna siya para di naman nakaka-distract.

Maganda naman ang kwento. Pero tulad nga ulit ng iba, mas inaasahan ng lahat na malagpasan nila ang mga nauna nilang pelikula. Puro kasi hawakan ng kamay lang. Tulad nung nag-CR ako, buti na lang at dun ako napatapat, pagwiwi ko sabi ng nanay ko, wala namang nangyari naghawakan lang sila ng kamay. Nge... Tinginan, hawakan, tinginan... medyo sayang.

Pero sa pangkalahatan. Okay naman.

1990 Earthquake

Natatandaan ko po noon yung napakalakas na lindol noong 1990. Pinakaunang naranasan kong lindol sa buhay ko (na naalala ko.)


Medyo comedy pa nga ang nangyari dahil inaway ko pa ang classmate ko dahil akala ko ay inuuga niya ang aking upuan. Halos masapok ko yung classmate ko na yun (buti na lang at nagpepray kami ng rosary kaya di ako makasimple ng sapak.

Noong una, nahihilo ako sa dahan-dahang paggalaw ng upuan ko, di katulad nitong mga nakaraang lindol na parang dumaan lang sa lubak-lubak na daan. Noon talagang parang dahan-dahang inuugoy ang paligid.

Di na yata namin natapos ang pagdadasal dahil nagkagulo na. Sa totoo lang, di ko naiintindihan ang mga pangyayari. Halos di ko rin alam kung ano at saan ako pupunta.

Kamamatay lang ng tatay ko noon, pero ang tinatawag ko ay siya. Ngawa ako ng ngawa habang tumatakbo. Hindi ko na din naintindihan kung paano ba ako nakauwi sa amin. Sa gulo kasi ng pangyayari, parang nagrambol-rambol na din ang isip ko.

Yung last na lindol na naramdaman namin sa Quezon ay ilang beses ding umulit. Parang nangtitrip lang ang lupa na yuyugyugin ang paligid namin. Gabi pa yun at syempre ang mga taga-Quezon ay may tinatagong takot na baka ang Bundok ng Banahaw ay magising at bumuga ng tubig. Di lang wet look ang mapapala namin dun kundi lunod ang mga byuti namin.

Medyo lalong nakakakaba lang kasi parang sumasakto sa 2012 yung mga nangyayari ngayon. Ni hindi ko pa masyadong naeenjoy ang life ko at di pa naman ako ganun kabait. Baka di na ko tanggapin ni Lord sa heaven at baka pati sa hell ay di rin ako maaccomodate dahil fully booked na (hehehe.)

Kaya mga friends, classmates, madlang people, and foes, let us all pray na sana maextend pa ang life natin. Sana di pa ito ang payback time. At sana, di na tayo maghintay pa ng panahon kung kailan huli na para magbago. Wag na tayong magmalaki na tayo ay lumalangoy sa dagat ng basura (linisin natin), mamulot ng pera sa nasunog na bahay (ingatan natin), magkanda-erap-erap and buhay natin, kung lalabanan natin ang lahat ng ito, magsimula dapat ito sa sarili natin... ang laban ay dapat isulong upang pagbabago ay makamtan. VOTE KLET for PRESIDENT! (weheheh)